به گزارش پایگاه خبری گیلان پیشرو؛ ادن هازارد که او را با درخشش در ترکیب تیم ملی بلژیک و روز‌های درخشان با پیراهن چلسی می‌شناسیم، بعد از ۴ سال حضور در رئال که بیشتر آن توام با مصدومیت و نیمکت نشینی بود، از دنیای فوتبال خداحافظی کرد. برای بازیکنی، چون او که در مسیر پیشرفت بود اتفاقات سال‌های اخیر دور از انتظار به نظر می‌رسید و همه تصور می‌کردند با آمدن او به رئال و لیگ اسپانیا که کم و بیش فوتبال تهاجمی تری نسبت به چلسی و لیگ انگلستان دارد، شاهد درخشش بیشترش باشیم، اما عملاً او در تیمش محو شد و بعد از مدت‌ها انتظار برای بازگشت به روز‌های اوج، ناچار به خداحافظی از میادین شد. برای فوتبال دوستانی که می‌بینند این روز‌ها با تغذیه، مراقبت پزشکی و تمرین خوب، بازیکنانی مثل کریس رونالدو و مسی در ۳۸ سالگی و ۳۶ سالگی هنوز می‌درخشند، خداحافظی یک ستاره در این سن و سال کمی تلخ و تعجب برانگیز است. اما این اتفاق بی سابقه نبوده است. به این بهانه سراغ بازیکنانی رفتیم که زودتر از آن چه فکر می‌کردیم از دنیای فوتبال خداحافظی کردند. با ما باشید.
مارکو فن باستن – سلطان گل‌های بی نظیر
مهاجم محبوب تیم ملی هلند و باشگاه پرستاره میلان در دهه ۹۰ میلادی که ۳ بار برنده عنوان بازیکن سال اروپا شده بود بعد از مصدومیت‌های پیاپی در ۳۱ سالگی از فوتبال خداحافظی کرد. البته این تصمیم او چندان غیرمنتظره نبود، چون سال‌های آخر فوتبالش بار‌ها مصدوم شده بود. فن باستن را باید سلطان گل‌های آکروباتیک و بی نظیر بدانیم. یک مهاجم ترکه‌ای و خوش استایل که خوب می‌پرید و حتی قیچی برگردان می‌زد.
ژست فونتین – آقای رکوردشکن
ژست فونتین مهاجم تیم ملی فرانسه در جام جهانی ۱۹۵۸ با زدن ۱۳ گل یک رکورد عجیب به جا گذاشت که هیچ کس تابه حال نزدیک آن هم نشده است. اما افسوس که او به خاطر مصدومیت شدید فقط تا ۲۸ سالگی بازی کرد و اگر یک جام جهانی دیگر هم شانس بازی داشت شاید اسمش بیشتر از این‌ها در تاریخ جام‌ها ماندگار می‌شد.
سباستین دایسلر – خوش تیپ و افسرده
هافبک توانمند تیم ملی آلمان و باشگاه بایرن سال ۲۰۰۷ بعد از چند بار پارگی رباط صلیبی و مهم‌تر از آن ابتلا به افسردگی از فوتبال خداحافظی کرد. این اتفاق در شرایطی افتاد که این بازیکن خوش تیپ فقط ۲۷ سال داشت و مدتی هم بود که دیگر فوتبال بازی نمی‌کرد. او نمونه جدی یک استعداد تباه شده به خاطر بدشانسی‌های مکرر است.
کارلوس روآ – دروازه بان خرافاتی
کارلوس روآ را با درخشش درون دروازه تیم ملی آرژانتین در جام جهانی ۱۹۹۸ فرانسه به یاد می‌آوریم. اما جالب است بدانید او در ۳۰ سالگی به‌دلیل عقاید عجیب و غریبش که معتقد بود پایان دنیا نزدیک است، از فوتبال کنار رفت. بعد هم که دنیا به پایان نرسید به فوتبال برگشت، اما هیچ وقت نتوانست درخشش قبلی را داشته باشد.
خاویر ساویولا – پدیده‌ای بدون درخشش
ساویولای آرژانتینی در ۱۸ سالگی مطرح شد. به بارسا رفت و درخشید؛ برای همین همه انتظار داشتند در مسیر پیشرفت تبدیل به یک فوق ستاره شود، اما در کمال تعجب مدام به باشگاه‌های کوچک‌تر رفت تا این که در ۳۳ سالگی از دنیای فوتبال خداحافظی کرد. خداحافظی در این سن برای بازیکنی که در ۱۸ سالگی معروف شده بود خیلی زود بود.
اریک کانتونا – یاغی بزرگ
اریک کانتونای فرانسوی در تیم محبوب منچستر دهه ۹۰ میلادی یک فوق ستاره کاریزماتیک و اخمو بود که می‌درخشید و البته خیلی هم محروم می‌شد. او در ۳۱ سالگی و زمانی که در اوج بود از فوتبال کناره گیری کرد بدون این که مصدوم باشد. البته کانتونا بازیگر شد و در این حرفه هم موفق بود؛ برای همین خداحافظی اش افسوس بزرگی را در پی نداشت.
ناکاتا – سامورایی کجا رفت؟
هیده توشی ناکاتا از اولین آسیایی‌هایی بود که در لیگ ایتالیا و سطح جهانی درخشید، عنوان بازیکن سال آسیا را هم کسب کرد و محبوبیت بالایی هم داشت، اما در کمال تعجب وقتی فقط ۲۹ سال داشت در اوج، فوتبال را کنار گذاشت تا سراغ تجارت برود.
فلیپ لام – اشباع شد؟
فلیپ لام به عنوان کاپیتان تیم ملی آلمان قهرمان جهان شد و به دلیل کیفیت بالا، آمادگی بدنی و شکل و پست بازی، می‌توانست سال‌های بیشتری به فوتبال ادامه دهد، اما وقتی فقط ۳۴ سال داشت از فوتبال خداحافظی کرد. این سن برای بازیکنانی که افت می‌کنند یا مصدوم می‌شوند، عجیب نیست؛ اما برای او که آماده بود عجیب بود. شاید پای قهرمانی جام جهانی و اشباع شدن از موفقیت در میان بود.
فرانک رایکارد – هافبکی که مربی شد
فرانک رایکارد یک هافبک وسط خشن بود و یکی از اضلاع موفقیت‌های تیم ملی هلند در اواخر دهه ۸۰ و اوایل ۹۰ میلادی. او که به همراه گولیت و فان باستن در میلان رویایی آن سال‌ها کنار مالدینی، باره سی، دونادونی و… بازی می‌کرد به آژاکس برگشت و در حالی که فقط ۳۳ سال داشت از فوتبال خداحافظی کرد. اما نکته جالب دیگر درباره او این است که خیلی زود سرمربی تیم ملی هلند شد یعنی در ۳۷ سالگی. در ۴۱ سالگی هم برای مدت ۵ سال سرمربی بارسا بود.
فرناندو ردوندو – فانتزی باز بزرگ
فرناندو ردوندو یک هافبک وسط به شدت تکنیکی و خلاق بود که در تیم ملی آرژانتین و رئال درخشش زیادی داشت. اما آمدنش به میلان توام شد با مصدومیت طولانی او در ۳۱ سالگی. هرچند ۲ سال بعد به فوتبال برگشت، اما چندان بازی نکرد و ناچار به خداحافظی شد تا او هم یکی از قربانیان مصدومیت‌های پیاپی و بدشانسی در دنیای فوتبال باشد.
رونالدو – درخشش زودهنگام
رونالدوی برزیلی در ۱۹ سالگی به عنوان بهترین بازیکن جهان انتخاب شد. عنوانی که هنوز هیچ فوق ستاره‌ای در این سن کسب نکرده است، اما او عملاً به خاطر مصدومیت‌های زیاد و پیاپی از ۳۰ سالگی به بعد چندان درخشان بازی نکرد تا این که وقتی ۳۵ سال داشت برای همیشه از فوتبال خداحافظی کرد. این جاست که ارزش کار مسی و رونالدو به خاطر یک استمرار طولانی و بازگشت موفق بعد از هر مصدومیت مشخص می‌شود. البته یک نکته مهم درباره این دو نفر آن است که به رغم تحمل کردن مصدومیت‌های زیاد در دوران حرفه ای شان، خوشبختانه مصدومیت سنگین و ویران کننده‌ای را تجربه نکردند.
زیدان – خداحافظی تلخ
زیدان نیازی به معرفی ندارد. یکی از بهترین‌های تمام تاریخ فوتبال که در فینال جام جهانی ۲۰۰۶ و بعد از آن اتفاقات عجیب که منجر به اخراجش از بازی شد از فوتبال خداحافظی کرد. هرچند تصمیم زیزو ناگهانی نبود و خداحافظی در فینال، آن هم در اوج تجربه‌ای جالب و باشکوه است؛ اما این که زیدان در ۳۴ سالگی از فوتبال باشگاهی هم خداحافظی کرد آن هم در شرایطی که مصدومیتی نداشت برای هوادارانش غم انگیز بود. زیدان برخلاف همدوره هایش یعنی فیگو، رونالدو، رائول، بکام، ریوالدو و… که همگی بعد از تجربه حضور در تیم‌های معمولی و در سطحی پایین‌تر خداحافظی کردند، نمونه جالبی از بازیکنانی است که در اوج کامل از فوتبال ملی و باشگاهی کنار رفت.
اوله گونار سولشر – پدیده منچستر
سولشر در تیم منچستر فرگوسن یک ذخیره طلایی بود و حتی در فینال معروف سال ۱۹۹۹ در دقیقه ۹۳ با گلزنی اش قهرمانی را از چنگ بایرن درآورد؛ این نروژی گلزن، اما برخلاف روز‌های جوانی که پدیده مهمی بود، هیچ وقت به بازیکن بزرگی تبدیل نشد و حتی زودتر از آن چه باید در ۳۲ سالگی از فوتبال خداحافظی کرد.
در فوتبال ایران – انصاری، مسلمان و …
در فوتبال ایران و حتی طی سال‌های اخیر و به رغم حرفه‌ای شدن فوتبال، باز هم بودند بازیکنانی که خیلی زود از دنیای فوتبال خداحافظی کردند، به طور مثال محمد انصاری در ۳۱ سالگی به خاطر مصدومیت‌های زیاد، محسن مسلمان در ۳۰ سالگی به خاطر حاشیه‌ها و انتخاب‌های اشتباه و پیام صادقیان در ۲۷ سالگی به خاطر محرومیت. قبل‌تر هم امثال علی بداوی را داشتیم که در ۲۹ سالگی فوتبال را کنار گذاشت.
