به گزارش پایگاه خبری گیلان پیشرو؛ اما اکثر مسئولین از پرسشگری خبرنگاران رضایت ندارند چرا که یا به علت عدم تخصص و آگاهی نسبت به مسئولیتی که به آنها سپرده شده توان پاسخگویی ندارند یا به علت تخلفاتی که مرتکب شده اند ترجیح می دهند از روبه رو شدن با افکار عمومی و پاسخگویی فراری باشند.
اتهام خبرنگار مچ گیری و تشویش افکار عمومی نیست، خبرنگار نور می تابند بر عملکرد آنانکه افکار عمومی را نسبت به نظام دلسرد می کنند.
اما این اتهام باعث شده مسئولین برای عدم پاسخگویی آن را مستمسک قرار دهند.
همیشه از لابه لای سطرهای انتقادی باید دلسوزی یک فرد را استخراج کرد، چرا که خبرنگاری که دلسوز نباشد، مجیزگوی مزدور میشود.
مسئولین اگر نقد خبرنگاران را به نوعی مشاوره تلقی کنند از بسیاری پیامدهای منفی که باعث عدم توسعه میشود، پیشگیری می کنند.
پیشرفت جامعه در همین پیشگیری هاست.
در پیشگیری از تضیع شدن ثروت ملی و دلسردی مردم است و در حمایت از ساختن و آبادانی ست و نقش نظارتی مطبوعات در این موارد بسیار پراهمیت است اما از سویی تحمل نقد در اکثر مسئولین ما اندک است و از سوی دیگر آفت حواشی رفتاری دامن برخی از مسئولین را گرفته ودر نتیجه خبرنگاران را مزاحم می شمارند و این وظیفه حاکمیت است که با حمایت از خبرنگاران جایگاه آنان را اعتلا داده و به عنوان یک بازوی نظارتی مسئولین را وادار به همکاری با آنان کند.درغیر این صورت خبرنگار به صورت مستمر مورد توهین، تحقیر و اتهامات قرار می گیرد.
یادمان باشد خبرنگاری یک شغل تمام وقت است که نباید فقط یک روز از سال به یاد شاغلین عرصه خبر باشیم، خبرنگار بیش از آنکه نیاز به لوح تقدیر و کارت هدیه داشته باشد، نیاز به حمایت های حاکمیتی دارد، خصوصا زمانی که به علت انجام وظیفه در مظان اتهام قرار می گیرد.
