به گزارش پایگاه خبری گیلان پیشرو؛ تالار مرکزی رشت امروز (دوشنبه، ۲۰ دی) با برگزاری همایش «فرم و نقد در هنر سینما» بعد از بهمن ۹۸ که دربهایش به دلیل‌عدم طی روند قانونی واگذاری و شیوع کرونا بسته شد، با حضور گسترده اهالی فرهنگ و هنر و دوستداران سینما با سخنرانی مسعود فراستی بازگشایی مجدد شد.
«مسعود فراستی» در این مراسم اظهار داشت: به شخصه شهر رشت را بسیار دوست دارم و همیشه آرزو می‌کردم در اینجا سکونت داشته باشم زیرا علاقه‌ام به این شهر جدی است.
منتقد برجسته سینما و تلویزیون با بیان اینکه کار فرهنگی باید آرام و مستمر جریان داشته باشد، عنوان کرد: واقعا حیف است که رشت با این همه نیروی جوان کنش‌مند در عرصه فرهنگ و هنر آن بازتاب جدی لازم را نداشته باشد.
فراستی در پاسخ به این پرسش که چه اتفاقاتی برای تکنیک رخ می‌دهد که به فرم تبدیل می‌شود، تصریح کرد: این امر یعنی فرق بین تکنیک و فرم نه برای تئورسین‌های بیرون مرز و نه در داخل ایران مشخص نیست.
وی درباره اینکه چگونه باید از هنر لذت ببریم هم ابراز داشت: هنر قصد و غرضی غیر از خودش ندارد و کارش برانگیختن و تربیت حس‌های ماست تا بتوانیم لذت ببریم و این مهم‌ترین وظیفه هنر است زیرا حس‌های اکثر ما در عصر حاضر به دلایلی مانند فلسفه کند شده است.
منتقد برجسته سینما و تلویزیون اضافه کرد: تمام کسانی که می‌خواهند در کنار داشتن فلسفه به حوزه هنر ورود کنند، باعث میشوند حس‌های ما کند شود زیرا میدان ارزشمند هنر مؤلفه‌هایی مانند فلسفه و مصادیقی مانند آن را به هیچ وجه برنمی‌تابد.
فراستی در کنار هم قرار گرفتن تکنیک و فرم را با هدف لذت بردن از هنر مورد اشاره قرار داد و یادآور شد: این ارعاب فلسفه، طیف روشنفکران تئوری خوانده را رها نمی‌کنند و برای همین این افراد با همان پادشاهی عقل وارد عرصه هنر میشوند.
وی با تاکید بر اینکه هیچ محتوایی بیرون از اثر هنری وجود ندارد و این امر در هیچ مدیومی ثابت نیست، افزود: مذهبیون و غیرمذهبیون هر دو فکر می‌کنند چیزی در درونشان است و می‌خواهند آن را به فرم تبدیل کنند در حالیکه این مولفه باید با فرم ترکیب شود تا شاهد خلق محتوا باشیم.
منتقد برجسته سینما و تلویزیون با اذعان به اینکه اگر فرمی وجود نداشته نباشد هیچ یک از حس‌های انسانی موجود نمی‌شوند، اظهار داشت: محتوای یک اثر هنری، حسی است و این حس‌ها، گاها حس‌های متفاوت و متضاد را شامل می‌شود و هنر آئینه این حس‌هاست که آن‌ها را تولید می‌کند.
فراستی تصریح کرد: سینما از هر مدیوم هنری دیگری لو دهنده‌تر است و همه چیز سازنده و حتی دروغ‌هایش را افشا می‌کند؛ به عقیده من ادعاهای ما جایی در هنر ندارد زیرا کار هنر برانگیختن و تربیت کردن حس‌های به خواب رفته و تعطیل شده ماست.
وی سبک را در یک اثر هنری امضای هنرمند دانست و ادامه داد: تکنیک برخلاف فرم قابل آموختن است و بدون تکنیک فرم حاصل نمی‌شود از طرفی بسیاری از آثار سینمایی جهان حسی را در انسان بیدار نمی‌کنند و تنها چیزی که در درون خود دارند فقط تکنیک است.
منتقد برجسته سینما و تلویزیون با تاکید بر اینکه با هنر نمی‌توان شعار سیاسی داد، ابراز داشت: هنر با قلب و احساس سروکار دارد؛ فیلمسازی که با اثر خود شعار سیاسی می‌دهد در واقع ترسو است و خودش توانایی دادن آن شعار را ندارد بنابراین پشت کارکتر فیلمش پنهان می‌شود.
فراستی در مورد اینکه چگونه می‌توان با موسیقی زیست کرد، توضیحاتی داد و با تاکید بر اینکه غیر از زیست راهی برای ساختن اثر هنری وجود ندارد، خاطرنشان کرد: سینمای ایران سینمایی است که در آن گاهی یک بازیگر شش فیلم را همزمان بازی می‌کند و پولش را می‌گیرد در حالی که نه خودآگاه و نه ناخودآگاهش درگیر فیلم نمی‌شود.
