به گزارش پایگاه خبری گیلان پیش رو ، روز چهارشنبه اسامی ۸۴ نفر از کاندیداهای شورای شهر در فرایندی بر پایه نظرسنجی از حدود ۹۰ هزار نفر نیروهای محلی جریان انقلاب در شهر تهران معرفی شد و اعلام شد که لیست نهایی برای انتخابات ۱۴۰۰ از میان این افراد انتخاب خواهد شد.
در بین اسامی چهره های ارزشمند و متعهدی به چشم می خورد که حضورشان قطعا برای ایجاد تحول در مدیریت شهری موثر خواهد بود اما این نوشتار ضمن احترام به این افراد و نیز دلسوزان جبهه انقلاب تلاش دارد به نکته ای توجه دهد که به نظر می رسد از آن غفلت شده است.
شورای ائتلاف با هدف ایجاد وحدت بین نیروهای انقلاب و پرهیز از تفرقه، جوانگرایی و نیز مشارکت دادن مردم و بدنه جریان انقلاب برای نهایی کردن لیست نهایی، سامانه ای را طراحی کرده که افراد امکان ثبت نام برای کاندیداتوری و نظرسنجی از نمایندگان محلی نیروهای انقلاب را داشته باشند.
تا اینجای کار همه چیز روی کاغذ درست طراحی شده اما معیوب گذاشتن این فرآیند منجر به آن شده است که به ویژه در بین برخی جوانترها رقابتی برای زد و بند سیاسی و لابی هایی برای کسب قدرت ایجاد شود که می تواند سرآغازی برای انحراف بهترین جوانان این مرز و بوم باشد.
گویی ریش سفیدان جریان انقلاب فراموش کرده اند که جنبه های تربیتی و الگوسازی را باید مد نظر قرار داده و دائما متذکر شوند. صحنه های ناراحت کننده از تلاشهای مفرط برخی افراد برای حضور یافتن در لیست نهایی، بیشتر ناظران دلسوز را نگران می کند که مبادا به بهانه خدمت، ادبیات لابی گری در بین نیروهای انقلاب نیز متداول شود.
موضوعی که متاسفانه در شیوه تعیین لیست انتخابات مجلس قبل نیز به چشم می خورد اما با گسترش آن در این دوره، می تواند به رویه‌ای نامبارک تبدیل شود.
بدیهی است که در چنین شرایطی بسیار از افراد شایسته و انقلابی، اعلام کاندیداتوری و لابی برای حضور در لیست را دون شان و عملی غیر اخلاقی بر می شمرند و بدین ترتیب مردم و جبهه انقلاب از حضور آنها محروم می شود.
البته مسلما با معیارهای انتخاب لیست نهایی اجازه ورود افراد نامناسب به لیست نهایی ممکن نخواهد شد اما تکلیف چند هزار جوانی که برای کسب قدرت در این فرآیند معیوب به دنبال ارائه خود و مشغول زد و بندهای ناصواب می شوند چه خواهد شد؟
این موضوع می تواند آینده سیاسی جریان انقلاب را مورد مخاطره جدی قرار دهد.
شاید یکی از مهمترین شاخص ها در تشخیص افراد صالح، بی رغبتی به حضور در قدرت و کاندیداتوری باشد و باید با اصرارمعتمدین، افراد صاحب صلاحیت را دعوت نمود و قانع کرد تا در فرآیند انتخابات حاضر شوند نه آنکه هر فردی که میل بیشتری برای تصاحب مناصب دنیایی داشت میدان دار شود!
به نظر می رسد به این موضوع دقت کافی نشده و تبعات آن سنجیده نشده است و عملا میدانی طراحی شده که در شروع آن همه یاد می گیرند که حل هر مسأله ای با زد و بند و لابی ممکن است و این سرآغازی بر فساد سیاسی و اقتصادی خواهد بود.
امروز بیش از هر زمان دیگری جریان انقلاب به موازات جوان گرایی نیازمند آموزش عملی اخلاق توسط بزرگان و دلسوزان انقلابی به فعالان عرصه های سیاسی و اجتماعی به ویژه جوانان را دارد.
